Vietnam

Ga er maar ff goed voor zitten want het is iets langer geworden dan gepland. Het is geen lopend verhaal maar telkens dingen die me opvielen of gedaan hebben.

We zijn vanuit Sihanoukville naar Ho Chi Minh City gegaan, het begon heel mooi in een bus met allemaal tweepersoons hokjes met bedjes, lekker knus. Maar na een paar uur moesten we overstappen in een andere bus met een soort van ligstoelen waar je totaal niet op kan slapen en geen plek is voor mn lange benen. Maar uiteindelijk na zo'n 15 uur reizen kwamen we aan in Ho Chi Minh bij ons hostel, kei aardige oudjes die dat hostel hadden. Opatje met nog maar een paar tanden en een omatje die altijd beneden sliep zodat als we wat later terug waren ze de deur voor ons kon open doen.
Toen gingen we maar eens pinnen, kan je miljoenen pinnen. Dus gelijk dik gevoel alsof je een miljonair bent, maar dat gevoel is al snel over als je 300.000 moet betalen voor een nachtje slapen.

En ja hoor de eerste immodium (anti diarree pil) is een feit! Iets verkeerds gegeten ergens. We hadden al geboekt om naar de cu chi tunnels (dunne tunnels waar de vietnamezen doorheen konden kruipen in de oorlog maar te smal waren voor de amerikaanse soldaten) te gaan dus we moesten wel gaan. Gelukkig stopte de diarree maar de buikkrampen hielden aan. Savonds was het nog chinees nieuwjaar, die weten wel wat vuurwerk is! De dag erop heb ik alleen op bed gelegen dicht bij de wc om die bacterie eruit te krijgen. De volgende dag was het nog niet over maar lieke verveelde zich zo erg dat we toch maar ff Ho Chi Minh City zijn in gegaan. Helaas hield de diarree en buikkrampen nog even aan, maar voelde me al stukke beter. Totdat we de nacht weer in gingen, zowat elk uur eruit geweest. De dag erop met een immodium naar het Dem Sen Waterpark geweest. http://www.damsenwaterpark.com.vn/en/ check die glijbanen maar eens, echt ziekelijk hard gingen ze.

Ik heb me altijd afgevraagd waarom ze in Azië nou een wc en een douche in 1 hokje hebben. Maar sinds ik aan die diarree ben weet ik het antwoord wel haha.

Als je soms in nederland fiestenstallingen met fietsen ziet, zie je hier de scooters. Er zijn hier echt super veel scooters die overal tussendoor glijden. Alles en iedereen toetert heel de dag door. Dit was in het begin wel ff wennen want als iemand toetert in nederland zit je meestal goed fout, dus spring je gelijk aan de kant. Maar hier is het gewoon een manier van "oprotten ik wil er langs" vooral bij buschauffeurs die duwen zich overal tussen.

Inmiddels hebben we nog de omgeving verkend met een driedaagse tour, op een fishfarm geweest, een rijstfabriek gezien, krokodillenfokkerij, een rijstnoodle fabriekje gezien, lekker rondgevaren en genoten van een prachtig uitzicht over rijstvelden aan de grens bij Cambodja.

Wat me opvalt is dat het eten wel goedkoop is maar dat de porties vrij klein zijn. Of het ligt aan mij dat ik veel eet maar ik kom wel als een schrale henkie terug denk ik. Zie al bijna een sixpack haha.

Wat ook opvalt is dat ze hun eigen volk eerst laten, dat is vooral te merken als je bij een wegrestaurant aankomt en dan hetzelfde eten bestelt nog voor de vietnamezen en dat zij dan alsnog eerder krijgen.

Inmiddels zijn we doorgereisd naar Mui nè, een dorpje aan het strand (dachten we). Maar de resorts waren tot aan de zee gebouwd zodat er weinig tot geen strand meer over bleef. Gelukkig hadden we een hotel gevonden waar een zwembad bij zat. Niet dat we zelf in dat hotel sliepen maar na wat eten in het restaurant namen we toch maar ff een duik. En later ook meegedaan aan een potje beach volleybal. Dus de dag erop weer terug naar het zwembad en spontaan waren we niet meer welkom omdat we niet in het hotel sliepen, wel logisch opzich :p maar toen ff met een nederlandse "manager" gepraat en toen mochten we er toch nog een dagje gebruik van maken. Savonds heb ik eens krokodillenvlees geproefd. Is zeker aan te raden om een keer te proberen smaakt goed!
Ook hebben we de zonsopgang gezien in de duinen van Mui Nè en lekker met Lieke rondgecrosst in de duinen op een quad. Later zijn we nog langs een echte lokale vismarkt geweest, de mannen vangen de vis en de vrouwen sorteren en verkopen ze.
De dag erop zijn we naar Dalat gegaan, een stadje in de bergen. Gelijk een stuk kouder. Een trui en lange broek waren savonds niet overbodig. We zijn naar het "crazy house" geweest. Een huis gebouwd als in een vorm van een boom. Zag er wel grappig uit en je kon er ook echt een kamer huren. Daarna een flinke wandeling gemaakt naar een of andere kabelbaan waar je een mooi uitzicht had. Tussen de lokale mensen en kleine paadjes door omlaag door het dal en weer omhoog naar de top, waren we er uiteindelijk aangekomen. Savonds hebben we allerlei lokale dingen gegeten. We begonnen met een broodje met kip, varken, groente en pittige toelie. Toen twee spiesjes met vlees en groente, daarna een maïskolf van de bbq. Even verderop een rijstkoek met ei en iets van vis ofzo. En toen allerlei zoete broodjes met een kopje zoete melk ofzo, geen idee wat het was maar smaakte goed! (Bleek warme soyamelk te zijn)

Ongeveer elke dag word je hier wel aangesproken met "Do you want an easy rider?" Dat is zegmaar iemand die je meerdere dagen rondrijdt op een motor naar verschillende plekjes met je backpack achterop. Nja wij zijn met z'n tweeën en ik dacht ik zal eens wat meer info vragen. Voor zo'n 70 dollar per dag per persoon rijdt hij je rond, iets boven ons budget. Maar dat was niet de reden dat we het niet gedaan hebben. Hij zei namelijk dat 1 van ons zelf moest rijden en de ander wel achterop kon. Dus ik zei van ja ik heb nog nooit motor gereden dus dat gaat hem niet worden. Zegt hij "geen probleem joh rij daar beneden maar ff een paar rondjes met mij om te oefenen kun je daarna gewoon rijden. Opzich wel lache om te doen mja heb geen rijbewijs. En op internet stond dit:
"Let er echter op dat een internationaal rijbewijs niet geldig is in Vietnam. Wanneer je een ongeluk veroorzaakt kan dit een flinke straf opleveren." Net iets te veel risico (naast mn leven op het spel zetten met het chaos verkeer hier).

Inmiddels al een aantal keer druk op zoek geweest naar vrijwilligerswerk. Echter is het heel lastig om vrijwilligerswerk te vinden waar je niet ook nog een flinke som geld voor moet betalen. Maar toevallig in Dalat konden we meedraaien met een soort van naschoolse opvang ofzo met kinderen die engels kregen (ofja engels tegen werd gepraat). Was wel fun om een keertje te doen, maar beetje vreemd allemaal dat ze daarna niet vragen hoe we het vonden en of we nog eens terug kwamen. Vervolgens komen we die avond toevallig een nederlands pratende vietnamees tegen die ons de volgende dag naar een doven school stuurde waar we vrijwilligerswerk zouden kunnen doen. Dus zij ons daarheen gebracht, kunnen we vervolgens niks doen. Dus ik zeg "zal ik anders de tuin bijwerken, planten water geven, meehelpen in de keuken (ze lunchten daar op school), meehelpen met kinderen eten geven, engels praten etc etc. Maar ze hadden niks nodig. Snap echt niet dat ze dat niet accepteren. We bieden onze hulp gratis aan en hoeven er absoluut niks voor terug, ik zei noem maar iets wat we kunnen doen maar ze kon niks bedenken.

Die middag maar eens naar een andere waterval geweest. Hier had je een bobslee die van de berg af ging. Dus ff gedaan en een mooi rondje gelopen tussen de watervallen door.

5 maart de bus naar Nha Trang genomen. De chauffeur reed als een malloot, met 80km/u vlogen we door de haarspeldbochten. Na 2 uur rijden hadden we een pauze en had de chauffeur al 3 van de 20 mensen laten kotsen en 2 bijna aanrijdingen. Onderweg moest een meisje naar de wc, oh zegt de buschauffeur, ik stop hier wel dan kan je in de bosjes haha. In de pauze kon je ook vodka bestellen met een slang of scorpioen erin. Echt iets waar je op te wachten staat na zo'n busritje :p
Nha Trang hadden we al snel gezien, een grote Russische bedoeling. Ze spraken ons zelfs in het Russisch aan. Dus we dachten snel weg hier. Een boottocht gedaan naar verschillende eilanden en een beetje gesnorkeld. Was al mooier dan in Cambodja. Die avond gelijk door met de nachtbus naar Hoi An, dé kleermakersstad van Vietnam.

Eenmaal aangekomen in Hoi An (na een busreis van zo'n 15 uur) gelijk de kleermakerswinkels in om ons te laten informeren en kleren op maat te laten maken. Uiteindelijk bij Fai Foo terecht gekomen en een paar mooie pakken en bloezen op maat laten maken. Wat voor mij ideaal is aangezien ik van die lange slingerarmen heb en in nederland geen bloesje pas haha. Echt enorme goeie service bij Fai Foo iets van 4 keer telkens een klein stukje laten aanpassen zodat de pakken en bloezen perfect pasten. Daarnaast ook een paar leren schoenen laten maken. Echter is het niet aan te raden om bij deze bij Mui Mui te laten maken aangezien ze totaal niet klantvriendelijk zijn en op het moment dat je zegt dat de linker schoen er anders uit ziet dan de rechter schoen zeggen ze "ja is handwerk kan er niks aan doen" toen kroop het bloed echt onder mn nagels vandaan. Ik zeg, jullie zeggen dat je die schoen kan maken dat op dat plaatje staat en jullie leveren een verschillende linker en rechter schoen. Wat heb ik daar dan aan. Nja uiteindelijk na nog meer moeilijk doen had ze het aangepast en zegt ze "are you now happy". Dacht echt van krijg de tering. Dus zei beter ben je de volgende keer wat aardiger tegen je klanten want op deze manier kun je binnenkort je zaak sluiten. Stak mn middelvinger op en wenste haar nog een prettige dag. (Nee grapje)

Wat me verder nog opvalt is dat vrouwen hier op scooter met handschoenen, mondkapje, trui, hoed, lang broek en alles bedekt rondlopen en rijden. Schijnbaar is het schoonheidsideaal "hoe witter hoe beter". Ook verkopen ze een soort van zonnebrand die zo goed werkt dat je er zelfs witter van wordt.

Na een paar dagen in Hoi An rondgebracht te hebben zijn we met de lokale bus naar Da Nang gegaan. Hier de Marble mountains bekeken (marmeren bergen). In de ochtend extra vroeg op lopen we naar buiten, regent het. Non de jus, we kwamen hier voor het lekkere weer, niet voor regen haha. Dus wij onze regenponcho van de action maar eens aangetrokken. Snap wel dat die zo goedkoop waren, ze hadden korte mouwen, dus alsnog je armen helemaal nat haha.

Een paar dagen later vanuit hué naar de Paradise cave geweest. Een kleine inschattingsfout aangezien we 9-10 uur in een bus gezeten hebben voor een grot van 1,5 uur. Maar moet zeggen was echt heel mooi.

Helaas hebben we wel de opening van ons mam dr ijszaak gemist en de verhuizing van ons pap maar kan helaas niet alles meemaken.

Wat verder een dingetje is wat opvalt is dat je hier toeristenprijzen hebt, dus als je iets wil bezoeken dan kost het je meer dan een lokaal persoon. Een voorbeeldje is, dat we een lokale bus pakte en dat de buschauffeur ons 30.000 liet betalen en er bij de deur 17.000 stond. Een ander voorbeeldje was in Hué in het oude deel van de stad moest je entree betalen 105.000 voor toeristen en de Vietnamezen hoefde maar 75.000 te betalen.

Een ander opvallertje is dat we hier zonnebrand hebben gekocht met factor 90. Na ff googlen blijkt er weinig tot geen verschil met factor 50+ mja ach wel gruwelijk duur hier alle westerse zooi.

In verschillende plekken in vietnam kan je je laten rondrijden op een fiets met een karretje ervoor. Dus lieke en ik in Hué een mooi rondje gemaakt. En die man maar trappen haha. Nja na een uur fietsen ofzo betaald en nog wat bekeken maar we vroegen ons af hoe die mensen rond konden komen want 9 van de 10 keer hangen ze maar wat op hun fiets. Maar toen het avond werd, werd het duidelijk. Toen werd er constant gevraagd of we nog wiet wilde kopen of iets voor in je neus...

Toen lekker 15 uur in de bus gezeten naar Hanoi en daar een beetje rondgelopen maar was echt een gruwelijk drukke stad en niet echt veel te zien. Dus gelijk maar een 3 daagse halong bay cruise geboekt voor 70 dollar. Nja natuurlijk opgelicht want er werd ons verteld dat we dan een klasse hoger zaten dan de budgetclass. Dus helemaal hoopvol er heen en natuurlijk gewoon op de budgetclass gezet haha. Maar na een beetje rondvragen toch goedkoper uit dan de rest van de boot. Dus geleerd om gewoon voortaan low budget te gaan want dan zijn de verwachtingen laag en kan het alleen maar meevallen. Later ook nog geklaagd bij de touroffice en nog wel wat geld terug gekregen. En toen dezelfde avond de nachtbus naar Sapa genomen (23-maart).

Eenmaal aangekomen in Sapa met de nachtbus om 6 uur sochtends (rete gaar zoals altijd na een nachtbus), stappen we uit en janken er gelijk 6 vrouwtjes "Where are you from?" Dus wij netjes antwoorden en "No thank you" zeggen met een lach. Loopt er zo'n vrouwke helemaal mee naar ons guesthouse en zeggen we no thank you, maybe later. Wij ff nog een paar uurtjes geslapen, komen we daarna naar buiten staat dat vrouwtje nog steeds op ons te wachten. Nja toch maar eens wat meer info gevraagd en een beetje gepingeld met de prijs, pinkyswear gedaan en toen werden we de volgende dag opgepikt door dr dochter om een homestay bij haar te doen. Dus echt naar hun huisje toe en kijken hoe zij leven. Het begon met een dikke trektocht tegen een rivierstroom van regenwater op. We hadden nog getwijfeld om om te draaien want het was echt niet leuk zoveel regen, nat tot op de box. Maar toch maar doorgelopen. Onderweg kon je ook niks zien want het was super mistig. Na een paar uur lopen kwamen we aan bij dr houte huisje/hutje/schuur. Ze hadden echt niks, nog geen fatsoenlijke stoel alleen een houte huisje en een kampvuur om op te drogen. Nja de rest van de familie sprak geen Engels en was chagrijnig, dus wij maar bij het kampvuur gezeten en toen "meegeholpen" (rijstkorrels uitzoeken) met koken voor zover dat ging. En toen kregen wij het bed van 2 familie leden. Die vervolgens maar op de grond op wat stro moesten slapen. Na het avondeten nog een beetje bezat met wat rijstwijn met die man van haar en toen naar bed gegaan. Dacht echt ff lekker slapen na een lange wandeling, bleek dat wij op een verhoogde houte plank met wat stro sliepen haha.

Inmiddels zijn we aangekomen in Laos na een 28 uur durende busreis. Maar dat vertel ik wel in een wat korter verhaaltje een andere keer haha

Dit waren onze avonturen in vietnam. Dank je voor het lezen!