Sumatra en Java

Zo dat is weer even wennen, na zo'n moderne stad als Kuala Lumpur kom je aan in een land waar de chaos weer heerst. In het stadje waar het vliegveld lag was niet veel te doen dus last minute maar besloten om door te gaan naar Bukit Lawang, de jungle met de orang oetangs. We hebben al in verschillende busjes gezeten maar deze... denk aan iemand die voor de laatste dag een auto heeft en die kapot wil rijden, constant de vering maximaal er doorheen door dikke gaten in de weg. Kom je daar aan staan er gelijk van die apen om je heen die je willen rondleiden in de jungle. Denk je ze afgeschut te hebben komen ze in het guesthouse gewoon bij je aan tafel zitten. We zijn met verschillende in onderhandeling gegaan en ze doen allemaal hetzelfde. Eerst bieden ze een prijs, dan zeg je jouw prijs, vervolgens een prijs van hun, dan jouw prijs, dan moeten ze de "manager" bellen en dan moet je even om het hoekje komen om te praten want je mag met niemand over de prijs praten natuurlijk. Het grappige is dat we met 4 mensen ofzo hebben gesproken en dat ze allemaal hetzelfde doen. Mja uiteindelijk toch geboekt voor een mooie prijs.

Dussss op zoek naar orang oetangs in de jungle van Bukit Lawang. Ook hebben ze hier een centrum dat orang oetangs die mensen als huisdier hebben gehad terug in het wild proberen te laten dus er zijn naast wilde, ook semi wilde orang oetangs. We begonnen gelijk met een flinke stijle klim via boomwortels omhoog. Alle gidsen waren al ooit in gevecht geweest met orang oetangs. En een orang oetang had al 85 mensen gebeten. Dus we waren rustig op ons gemakje aan het rondlopen in de jungle. En ineens zagen we er een paar. Schijnbaar waren deze wild want ze kwamen niet naar ons toe en gingen even later rustig verder. Even verderop zag de gids ineens wat, moest toen gelijk aan Zuid Afrika denken, daar zagen die gidsen ook altijd wat en dan moest je zelf nog 10 keer vragen waar je precies moest kijken. Wacht maar, zei de gids en stuurde zn hulpje het bos in en even later kwamen de orang oetangs achter hem aan. Dit waren de uitgezette orang oetangs. Die graag een kijkje komen nemen bij de mensen. Maar toen kwamen ze wel heel dichtbij en kwam er ineens stress. Waardoor we snel weg moesten. En als die apen achter je aanzitten en er loopt iemand voor je die rete langzaam is dan snap ik dat ineens heel goed dat soms mensen vertrapt worden als er chaos uitbreekt op een plek waar veel mensen zijn. Maar goed, gelukkig hadden de gidsen nog wat rijst meegenomen zodat ze dat als afleiding konden gebruiken. Even later ook nog een andere aapsoort gezien en een slang. Ook leven er nog tijgers in dat deel van de jungle maar helaas niet gezien. Eenmaal aangekomen in ons kamp blijkt dat het echt een heel primitief kamp is, je ligt op zo'n zelf opblaasbaar matje maar dan zo lek als een zeef en onder een zeiltje gespannen over takken. Maar goed dat dat zeiltje er was want even later begon het kei hard te regenen en onweren. Niet zo lekker geslapen tussen de muggen en insecten maar was wel weer een leuke belevenis, want voor die gidsen is het gewoon een normale levensstijl. Zij leven gewoon op een primitieve manier. Onze gids zei ook dat de Indonesische mensen het al goed vinden als ze kunnen slapen en eten, en vooral niet teveel werken want dat is nergens voor nodig. De dag erop nog een watervalletje bezocht om een ochtenddouche te nemen en toen op een paar rubberen banden aan elkaargeknoopt terug via de rivier naar het guesthouse. Komen we terug, draait die gids gelijk een joint en gaat even blowen. Even later zit het halve personeel knijter stoned te zijn. Zeggen ze dat ze voor een bruiloft 5kg wiet hebben geregeld. Sommige toeristen gaan voor minder de rest van hun leven de bak in Indonesië, of krijgen de doodstraf...

We hadden al zo'n 2 weken geen warm water meer gehad om te douche en dan na zo'n jungle trekking en op zo'n primitieve manier leven besef je toch echt goed dat we veel luxe gewend zijn. En dat we daarom maar eens naar Lake Toba zijn gegaan. Het grootste vulkanische meer ter wereld. De reis er heen duurde slechts 10 uur incl boottripje naar het eiland in het meer. In de rit er naar toe waren slechts enkele bijna dood ervaringen, de rijstijl van de mensen hier is echt lomp. Eenmaal aangekomen, onderhandeld over de prijs en voor minder dan 9 euro in een cottage wakker worden met het klotsende geluid van het meer waar je vanuit je kamer en balkon over uit kijkt is echt genieten. Een heerlijk ontbijt genomen en via een touw dat aan een palmboom hing het meer in geslingerd.

De dag erop naar een dorpje gefietst met de mountainbike waar vroeger nog kanibalen woonden. De stenen offertafel bekeken en je kon met de locals die er nog woonde dansen. De rest van de middag weer lekker aan het meer gezeten en geslingerd.

De dag erop rustig vertrokken met de boot naar Parapat, even een lekkere nasi goreng ayam besteld. Iets wat je, als je allemaal buffet bakken ziet en de verkopers weinig tot geen engels spreken, altijd goed is.

Toen van Parapat naar Medan gegaan om daar een nachtje op ren bankje op het vliegveld door te brengen en om 6 uur sochtends naar Yogyakarta te vliegen. Maar de rit er naar toe... Zuinig rijden? Daar doen ze niet aan. 80 in zn 3? Geen probleem. Rustig over de 5000 toeren gaan met een inhaalactie? Geen probleem. Door rood rijden? Geen probleem. Bumperkleven? Geen probleem. Doorgetrokken streep maar toch inhalen? Geen probleem. Inhalen als je een tegenligger ziet aankomen op de andere rijbaan? Geen probleem. Het lijkt een beetje alsof je op het circuit aan het racen bent. Kan er niet ovrr ophouden, haha blijft toch echt wennen die rijstijl. Beste is gewoon je ogen dichtdoen en hopen dat je levend aankomt haha. Wat dan wel opvalt is dat op het moment dat je dan een taxi neemt die op tijd rijdt, dan kan er ineens wel heeeel veilig en langzaam gereden worden....

Eenmaal aangekomen in Yogyakarta kwamen we erachter dat het zaterdag was en dus we ons visum niet konden verlengen, dit was wel de planning. Dus moesten we twee dagen langer blijven maar goed er was een hoop te doen in en rondom Yogyakarta.

De dag erop zijn we naar Bodobudur gegaan. En ik maar denken dat het in Myanmar erg was met mensen die met je op de foto willen. Bij Bodobudur was het zo erg dat we bijna niet aan de tempel kijken toekwamen. Dat we zelfs de mensen probeerde te ontwijken, haha. Maar uiteindelijk toch alles bekeken en doorgegaan naar Pramanban, een paar Hindoeistische tempels. Ofja 1 hindoeistische tempel en 3 bouwpakketten haha. Allemaal hoopjes stenen die nog op elkaar gezet moesten worden. Maar die ene tempel was dan ook wel echt mooi. Ook daar allemaal mensen die met je op de foto wilden en kinderen die engels met je willen praten om te leren. Ook de leraar gesproken en die zei ook dat ze iedere maand hier heen gingen om te oefenen met toeristen, opzich een best leuk idee. Ook nodigde hij ons uit om naar zn dorp te komen en dan liet hij alles zien daar en konden we een beetje engels praten met de kinderen. Klonk heel leuk alleen toen kwam het visa tegenvallertje de volgende dag:

De dag erop vroeg op en naar het immigration office om ons visa te verlengen. Alle documenten opgezocht en uitgeprint die we nodig hadden. Helemaal nette kleren aan gedaan bloesje en alles want dat is schijnbaar het beste. Komen we daar aan, en na even wat formulieren ingevuld te hebben, zegt een man dat we ons visa nog niet kunnen verlengen want het is nog 5 dagen te vroeg om te verlengen. Dus kom dan maar terug, ownee zegt hij dan is het weekend dus doe daarna maar, ownee dan is het 2 juni dat is een feestdag dus 3 juni en dan duurt het 4 werkdagen ow wacht er zit dan nog een weekend tussen dus daarna heb je hem daarna. Oefff dat was even een flinke domper want we hebben maar 45 dagen en dat is eigenlijk te weinig om alles goed te bekijken. Dusja toen maar gelijk gezocht naar een bus die dezelfde dag de stad nog uit ging naar onze volgende bestemming, Karimunjawa. Het enige probleem is een beetje slaap tekort. Eerst een nacht op het vliegveld doorgebracht, toen de nacht erop om half 4 op om de zonsopkomst te zien, toen weer om half 8 op voor die visa extension en nu heel de nacht in een minivan opgepropt rechtop zitten. Het is wel even tijd om goed bij te komen. Maar dat kon op de Karimunjawa eilanden wel. Dezelfde avond nog lekker naar de kapper voor 1,5 euro. Tja ze vraagt niet eens wat je wilt en ze knipt gewoon en ineens had ik weer stekeltjes haha. Mja ach kan ook niet veel verwachten voor die prijs... Gelukkig nog meer dan een maand voordat we weer terug zijn dus kan het nog even bijgroeien haha. Lekker uit eten gegaan en eens een portie python geprobeerd, weer eens wat anders dan kip of rund.

Toen maar eens op naar Karimunjawa. Had gehoord dat je daar een nacht op een onbewoond eiland kon doorbrengen, beetje expeditie robinson idee. Heerlijk de nachtbus gepakt naar de haven komen we om 3 uur snachts aan dus moesten we nog 6 uur wachten want de boot ging pas om 9 uur. Even later horen we ineens dat de tijd van de boot verzet was naar 6 uur, dus 3 uur eerder. Stel je voor je bent de dag ervoor naar de haven gegaan en ze zeggen 9 uur vertrekt die en je komt rond 8 uur aankakken en dan blijkt dat de boot al weg is. En dan nog te bedenken dat de boot ook nog om de dag of minder vaart. Iemand had ons verteld dat laatst een week lang geen boot was gegaan ivm de golven. Echt onhandig mja ach we waren toch op tijd dus geen probleem. Eenmaal aangekomen even bijgekomen op een strandje, terug op de kamer bleek dat de stroom het alleen van 6 uur 's avonds tot 6 uur 's ochtends deed dus de dag erop zweette we al vroeg de kamer uit en hadden we een nachtje naar een onbewoond eiland geboekt. Alles netjes voorbereid, een boot geregeld die ons afzette en ophaalde, een pan gekocht, eten en drinken, een vishaakje en een lijntje, echte expeditie robinsons, haha. Komen we daar aan op een super mooi eilandje met lichtblauwe zee enzo, zitten er nog wat locals op dat eilandje. Opzich geen probleem tot het moment dat er een van die gasten bij ons komt zitten en een beetje Indonesisch brabbelt. Dus ik met een lach terug praten dat ik hem niet begreep mja bij hem kwam er geen lachje op z'n gezicht. Ondertussen zat hij de hele tijd naar onze spullen te kijken. Ik dacht ik doe wel alsof ik ga slapen dan gaat hij wel weg. Vervolgens loopt hij achter m'n rug om en zit hij allemaal seks handgebaren te maken met z'n hand naar Lieke. Nja dan denk je ook echt van laten we hier maar gewoon weggaan, geen zin dat er dalijk iets gebeurd. Dus toen zijn we maar terug gegaan en op de terugweg nog even gesnorkeld bij het koraal en op een plek waar ze vissen soms eten geven dus allemaal scholen visjes om je heen en ook mooi koraal dus toen daarna ook weer een beetje tot rust gekomen. De dag erop dachten we, omdat er bijna geen verkeer is om misschien toch maar een keer een brommertje te huren want de mooie stranden lagen verder op en we wilde nog wat snorkelen. Maar toen zei de gast van ons guesthouse aan het strand van ja als je gewoon hier het strand afloopt dan heb je ook mooi koraal. Dus toen nog een beetje gesnorkeld en in de hangmat voor ons guesthouse op het strand gehangen. 's Avonds nog wat nederlanders tegen gekomen en gechillt met een kampvuurtje waar telkens meer mensen bij kwamen. Ook geïnformeerd of de boot nou weer terug naar Java ging of niet, het ene moment zeggen ze ja hij gaat op zaterdag en dan zeggen ze weer op vrijdag dus heerlijk voorspelbaar. Dus toen vrijdag 's ochtends lekker om 6 uur eruit om te checken of de boot ging. Nog heerlijke pannenkoeken ontbeten op het strand en uiteindelijk vertrok de boot om 9 uur. Uiteraard hadden we de goedkoopste klasse genomen en dat was te merken, na een half uur kwamen de zakjes te voorschijn en hield ik het zelf ook niet meer. Deed me denken aan die keer dat we dolfijnen gingen kijken in Malaga en dat ik 2 uur lang kotsmisselijk was en geen dolfijn gezien had, alleen nu was de boottocht 3 uur haha. Gelukkig stond er in Jepara nog een minibusje klaar die nog plek over had om terug te gaan naar Yogyakarta. Eenmaal daar aangekomen eindelijk weer eens een lekkere warme douche en een kamer met airco.
Vanuit Yogyakarta een 3 daagse tour geregeld naar twee vulkanen. Uiteraard op low budget basis en dat was te merken. Van de auto deed de accu het niet dus toen de chauffeur hem voor het stoplicht liet afslaan en probeerde te starten en ik hetzelfde geluid hoorde als in de auto waarin ik reed voordat ik vertrok, voelde ik me gelijk weer thuis. Ff het busje aangeduwd en toen weer verder gereden.

De eerste vulkaan, Bromo was echt mooi. 's Ochtends tijdens zonsopkomst bekeken vanaf een berg iets verderop. Eerst met een jeep de stijle helling op en toen een enorm mooi uitzicht boven de wolken. Vervolgens naar de krater toe en die bekeken. Er kwam een mooi pluimpje rook uit de krater en het landschap leek wel alsof je op de planeet mars was. Daarna gelijk door richting de volgende vulkaan, Ijen. In dat hotelletje lekker in een hotspring gezeten (een bad met door de vulkaan verwarmd water) en daarna nog eventjes 3-4 uurtjes geslapen want om half 1 snachts werden we weer gewekt om Ijen te gaan beklimmen. Daar aangekomen zijn we samen met een gids en onze gasmaskers de vulkaan op gegaan. En dan denk je dat je de enige gek bent die een vulkaan om 1 uur 's nachts gaat beklimmen, notttt... Het was zo'n 1,5-2 uur een helling van zo'n 45 graden beklimmen en een stukje met gasmasker wat lastig adem haalt. Het was niet voor iedereen weggelegd, halverwege waren we al wat mensen kwijt die niet verder konden. Vervolgens kwamen we op de rand van de krater aan, super mistig en zwaar ademen door dat gasmasker, zegt die gids, kom we gaan naar beneden richting het blauwe vuur. Na nog een extra half uurtje de krater in klimmen zagen we het blauwe vuur dat uit de bodem van de krater kwam van dichtbij. In tegenstelling tot Bromo leek Ijen meer op een maanlandschap. Ook liepen er allemaal locals rond die zwavelstenen aan het kappen waren. Manden gevuld met 60-90 kilo tillen ze op en lopen ze mee over de losse stenen in de krater alsof het niks is. Vervolgens heel die weg terug met die stenen in hun nek. En dan 1000 roepie per kilo krijgen (zo'n 7 eurocent op dit moment). 2 uur heen 2 uur terug en dan nog die stenen kappen en tussendoor een pauzetje voor zo'n 4-7 euro. Dan ligt het uurloon niet bepaald hoog... snap niet dat ze daar nog geen kabelbaan of karretjes voor gemaakt hebben, maar goed. Ook hebben we in de krater nog even het meer gevoeld wat verwarmd was door de vulkaan. Helaas was het zicht van bovenaf heel slecht door de gassen en wolken maar anders zou je een blauwgroen meer zien. Na de vulkaan zijn we verder gegaan met een of andere lokale bus via de ferry naar Tuban om dicht bij het strand en immigration office ons visum te verlengen. Een heerlijke lokale busrit waar je mag roken in de bus, zonder airco en waar de bankjes zo dicht op elkaar stonden zodat ik nog net met m'n benen in m'n nek m'n rechter bil kwijt kon. Gelukkig waren we al snel op de boot en stapte iedereen uit waarna we op de voorste plekken met meer beenruimte konden zitten want 3-4 uur op die manier in de bus zitten was niet echt een optie.

Weer een hoop avonturen meegemaakt en die vulkanen zijn echt een aanrader, nog nooit zoiets moois gezien. Alsof je in een totaal andere planeet terecht komt. Nu zijn we lekker op Bali ons visum aan het verlengen (7 werkdagen op dezelfde plek aaahhhhrgg) maar goed dat we bij het strand zitten, kunnen we beetje surfen enzo. Ik zou zeggen werkse jullie, wij gaan nog lekker een maandje genieten!