Laos
Door: Martijn
Blijf op de hoogte en volg Martijn
06 April 2015 | Laos, Luang Prabang
28 uur lange busreis van Sapa (Vietnam) naar Luang Prabang (Laos) daar beginnen we niet meer aan, wat een hel was dat. Eenmaal over de grens in Laos begon de kronkelweg tussen de bergen met asfalt. Na een tijdje vroeg ik me af waarom er soms een stukje (5 meter ofzo) zandweg op de asfaltweg lag in plaats van asfalt. Maar naar mate de reis vorderde begon ik me af te vragen waarom er af en toe een stukje asfalt op de zandweg lag, ha-ha... Het leek wel een 12 uur durende jeepsafari haha. Maar gelukkig zijn we heelhuids aangekomen.
Gelijk een opvallertje, er kwam een man met ons praten zonder dat hij iets van ons hoefde! Ik dacht in eerste instantie van "gast ik ben al meer dan 24 uur aan het reizen heb nu echt geen zin om ook nog vriendelijk nee te zeggen tegen hetgene wat je ook wil verkopen". Maar wat bleek, hij was postbode en wilde gewoon praten en engels leren. En even later werd onze bus omgeroepen in het Lao en vertelde hij dat onze bus bijna ging vertrekken. Nja ik viel bijna achterover, dacht echt wjo dat dat nog bestaat, mensen die met je willen praten maar niks hoeven van je.
Dus voor alsnog vind ik het Laos volk een veel chiller volk, ze praten minder agressief en zetten geen druk, soms zelfs zo weinig druk dat als je iets wil kopen in een winkel dat ze je gewoon negeren haha.
Wat verder opvalt, is dat er in Luang Prabang vooral veel guesthouses zijn en het eten en drinken net een tikje duurder is dan in Vietnam. Ook is het wennen aan de andere valuta, als nu een fles water 10.000 kost is het meer dan een euro waar het in vietnam nog minder dan 50 cent was. Maar we zijn nog steeds miljonair haha.
In en rondom Luang Prabang is een hoop te zien. De eerste dag een beetje de stad verkend met verschillende tempels en de nachtmarkt. De dag erop hadden we besloten om een dagje aan het zwembad te gaan liggen, ff bijkomen van alles en ik was nog steeds een beetje verkouden van Sapa en Lieke voelde zich ook nog niet top fit. En zo konden we ons ook oriënteren op de dingen die er nog meer te doen waren in de omgeving.
Lieke had al van vriendinnen van haar gehoord dat je hier kon olifant rijden in een park waar de olifanten van slechte omstandigheden vandaan gehaald zijn en nu goed verzorgd worden. Een voorbeeldje was dat er een olifant uit een kamp is gehaald waar ze heel de dag zware boomstammen moest slepen en een andere olifant was op een landmijn gaan staan. Nu worden ze goed verzorgd en krijgen ze regelmatig een check of ze nog helemaal gezond zijn in het zogenoemde "Elephant hospital". Dus toch maar op een olifant gereden. Toch bleef het mij een dubbel gevoel geven toen ik op de olifant zat, want het is toch niet echt een wilde olifant en om hem tam te krijgen (ookal was het al gedaan door andere mensen) zal het niet zonder leed gegaan zijn.
Vooral na de ervaringen in Zuid Afrika met wilde olifanten, die krijg je echt niet zomaar tam. En iets wat ik in mn Vietnam deel nog niet gezegd had, maar we waren daar naar een apeneiland geweest en dat was echt 100% anders dan wilde apen in Zuid Afrika. Snap heel goed dat ze in Zuid Afrika dreigde met je uit het kamp te zetten als je eten aan de apen zou geven, want in Vietnam op dat apeneiland trokken ze letterlijk het eten uit je handen en waren ze gruwelijk agressief. Ik Lieke van te voren allemaal gerust stellen dat ze toch wel van je wegrennen zoals ik gewend was is Zuid Afrika. Maar hier besprongen ze gewoon mensen. Was echt geschrokken, wat de mens wel niet kan doen met dieren.
Tijdens de olifantentour had ik onze tourguide het filmpje van Zuid Afrika laten zien dat we op 5 meter afstand van een wilde olifant zaten. En vervolgens vroeg hij of ik die olifant niet kon aanraken of op kon rijden. Hij was echt verbaasd toen ik zei dat dat niet kon.
De volgende ochtend stonden we vroeg op om de olifanten op te halen uit het bos en tijdens zonsopkomst te badderen in de rivier. Ze worden elke dag goed geschrobt en verzorgd, toch een goeie keuze om dit voor olifantenpark te gaan.
De dag erop zijn we eens lekker vroeg opgestaan (5:45) om de monniken voorbij zien te lopen. Mensen gaan dan aan de stoeprand zitten met rijst of andere etenswaren en geven die aan monniken die in rijen achter elkaar langslopen. Zo hebben zij ook wat te eten. Daarna zijn we nog ff terug gekropen in bed en hebben we een mountainbike gehuurd om vervolgens naar de Khuang Si waterval te fietsen. Iets meer dan 30 km enkele rit door de bergen. Peanuts natuurlijk, na al dat fietsen in Nederland zou je zeggen 1,5 uur en je bent er. Kleine inschattingsfout, we zijn hier niet in nederland en hier heb je wel bergen... Halverwege, pal in de zon, werd het toch wel een beetje zwaar. Sommige stukken waren te stijl om te fietsen en hebben we wel moeten lopen, maar opgeven was geen optie. Daarnaast bleek toen ook nog dat de achterband van lieke steeds slapper werd. Gelukkig kwamen we in een dorpje een scootermaker tegen waar ik ff had gevraagd of hij die band ff kon oppompen. Geen probleem dat hij geen engels kon want hij zag wel dat er wat lucht bij moest haha. Rustig verder gefietst tot de laatste km. Daar werd het echt te lang en stijl omhoog waardoor we ff gelopen hadden. Eenmaal doorweekt van het zweet aangekomen, een duikje genomen in het ijkoude water van de waterval en de terugweg maar met een tuk tuk gegaan met de fietsen op het dak haha.
Na een dagje informatie over andere steden uit gezocht te hebben bleek dat het niet echt de moeite was om nog een stad in het noorden van Laos te bezoeken. Gezien de bergweggetjes en de route die we wilde maken kwamen we tot de conclusie dat het beter was om door te reizen naar Noord Thailand. Dus de bus genomen naar Chiang Rai. Voor het eerst een zitbus in de nacht. Ik kan je een ding zeggen, in die bergweggetjes hier hebben Lieke en ik beide ons avondeten omhoog voelen komen. Ik zal je de details verder besparen maar het was weer een 18 uur lange rit ofzo, net een tikkeltje te lang en iets teveel bochten voor onze zwakke magen haha. Nu even aan het nog hetere Thaise weer wennen en eens kijken of er nog wat van de opiumhandel over is in de golden triangle van Laos, Myanmar en Thailand!
Dit was het weer. Hopelijk hebben jullie het ook naar jullie zin op werk en school, wij zetten onze vakantie weer lekker voort!
Gelijk een opvallertje, er kwam een man met ons praten zonder dat hij iets van ons hoefde! Ik dacht in eerste instantie van "gast ik ben al meer dan 24 uur aan het reizen heb nu echt geen zin om ook nog vriendelijk nee te zeggen tegen hetgene wat je ook wil verkopen". Maar wat bleek, hij was postbode en wilde gewoon praten en engels leren. En even later werd onze bus omgeroepen in het Lao en vertelde hij dat onze bus bijna ging vertrekken. Nja ik viel bijna achterover, dacht echt wjo dat dat nog bestaat, mensen die met je willen praten maar niks hoeven van je.
Dus voor alsnog vind ik het Laos volk een veel chiller volk, ze praten minder agressief en zetten geen druk, soms zelfs zo weinig druk dat als je iets wil kopen in een winkel dat ze je gewoon negeren haha.
Wat verder opvalt, is dat er in Luang Prabang vooral veel guesthouses zijn en het eten en drinken net een tikje duurder is dan in Vietnam. Ook is het wennen aan de andere valuta, als nu een fles water 10.000 kost is het meer dan een euro waar het in vietnam nog minder dan 50 cent was. Maar we zijn nog steeds miljonair haha.
In en rondom Luang Prabang is een hoop te zien. De eerste dag een beetje de stad verkend met verschillende tempels en de nachtmarkt. De dag erop hadden we besloten om een dagje aan het zwembad te gaan liggen, ff bijkomen van alles en ik was nog steeds een beetje verkouden van Sapa en Lieke voelde zich ook nog niet top fit. En zo konden we ons ook oriënteren op de dingen die er nog meer te doen waren in de omgeving.
Lieke had al van vriendinnen van haar gehoord dat je hier kon olifant rijden in een park waar de olifanten van slechte omstandigheden vandaan gehaald zijn en nu goed verzorgd worden. Een voorbeeldje was dat er een olifant uit een kamp is gehaald waar ze heel de dag zware boomstammen moest slepen en een andere olifant was op een landmijn gaan staan. Nu worden ze goed verzorgd en krijgen ze regelmatig een check of ze nog helemaal gezond zijn in het zogenoemde "Elephant hospital". Dus toch maar op een olifant gereden. Toch bleef het mij een dubbel gevoel geven toen ik op de olifant zat, want het is toch niet echt een wilde olifant en om hem tam te krijgen (ookal was het al gedaan door andere mensen) zal het niet zonder leed gegaan zijn.
Vooral na de ervaringen in Zuid Afrika met wilde olifanten, die krijg je echt niet zomaar tam. En iets wat ik in mn Vietnam deel nog niet gezegd had, maar we waren daar naar een apeneiland geweest en dat was echt 100% anders dan wilde apen in Zuid Afrika. Snap heel goed dat ze in Zuid Afrika dreigde met je uit het kamp te zetten als je eten aan de apen zou geven, want in Vietnam op dat apeneiland trokken ze letterlijk het eten uit je handen en waren ze gruwelijk agressief. Ik Lieke van te voren allemaal gerust stellen dat ze toch wel van je wegrennen zoals ik gewend was is Zuid Afrika. Maar hier besprongen ze gewoon mensen. Was echt geschrokken, wat de mens wel niet kan doen met dieren.
Tijdens de olifantentour had ik onze tourguide het filmpje van Zuid Afrika laten zien dat we op 5 meter afstand van een wilde olifant zaten. En vervolgens vroeg hij of ik die olifant niet kon aanraken of op kon rijden. Hij was echt verbaasd toen ik zei dat dat niet kon.
De volgende ochtend stonden we vroeg op om de olifanten op te halen uit het bos en tijdens zonsopkomst te badderen in de rivier. Ze worden elke dag goed geschrobt en verzorgd, toch een goeie keuze om dit voor olifantenpark te gaan.
De dag erop zijn we eens lekker vroeg opgestaan (5:45) om de monniken voorbij zien te lopen. Mensen gaan dan aan de stoeprand zitten met rijst of andere etenswaren en geven die aan monniken die in rijen achter elkaar langslopen. Zo hebben zij ook wat te eten. Daarna zijn we nog ff terug gekropen in bed en hebben we een mountainbike gehuurd om vervolgens naar de Khuang Si waterval te fietsen. Iets meer dan 30 km enkele rit door de bergen. Peanuts natuurlijk, na al dat fietsen in Nederland zou je zeggen 1,5 uur en je bent er. Kleine inschattingsfout, we zijn hier niet in nederland en hier heb je wel bergen... Halverwege, pal in de zon, werd het toch wel een beetje zwaar. Sommige stukken waren te stijl om te fietsen en hebben we wel moeten lopen, maar opgeven was geen optie. Daarnaast bleek toen ook nog dat de achterband van lieke steeds slapper werd. Gelukkig kwamen we in een dorpje een scootermaker tegen waar ik ff had gevraagd of hij die band ff kon oppompen. Geen probleem dat hij geen engels kon want hij zag wel dat er wat lucht bij moest haha. Rustig verder gefietst tot de laatste km. Daar werd het echt te lang en stijl omhoog waardoor we ff gelopen hadden. Eenmaal doorweekt van het zweet aangekomen, een duikje genomen in het ijkoude water van de waterval en de terugweg maar met een tuk tuk gegaan met de fietsen op het dak haha.
Na een dagje informatie over andere steden uit gezocht te hebben bleek dat het niet echt de moeite was om nog een stad in het noorden van Laos te bezoeken. Gezien de bergweggetjes en de route die we wilde maken kwamen we tot de conclusie dat het beter was om door te reizen naar Noord Thailand. Dus de bus genomen naar Chiang Rai. Voor het eerst een zitbus in de nacht. Ik kan je een ding zeggen, in die bergweggetjes hier hebben Lieke en ik beide ons avondeten omhoog voelen komen. Ik zal je de details verder besparen maar het was weer een 18 uur lange rit ofzo, net een tikkeltje te lang en iets teveel bochten voor onze zwakke magen haha. Nu even aan het nog hetere Thaise weer wennen en eens kijken of er nog wat van de opiumhandel over is in de golden triangle van Laos, Myanmar en Thailand!
Dit was het weer. Hopelijk hebben jullie het ook naar jullie zin op werk en school, wij zetten onze vakantie weer lekker voort!
-
06 April 2015 - 12:54
Marie:
Hé reizigers,
Bedankt voor een onderhoudend reisverslag!
En dan te bedenken dat ik de bus naar Eindhoven al zou vermijden...
Dat wordt straks opgeteld een record aan busuren in ieder geval, wat een doorzetters zijn jullie.
Wat die olifanten betreft: is er ook niet een verschil in ras en karakter tussen Indische en Afrikaanse? Dat lijkt mij helemaal gaaf met die olifanten baden, overigens alles met dieren, dat zou geloof ik de enige reden voor mij zijn om ontberingen te lijden:)
Veel plezier tijdens het vervolg!
Marie -
06 April 2015 - 12:55
Wim En Jolanda:
Hoi Martijn en Lieke,
zag toevallig de update binnenkomen in de mail. Direct gelezen natuurlijk. Van de olifanten waren wij al op de hoogte.
Ja, zuidoost azië is geen nederland. Wat zullen jullie straks blij zijn met het ov in nederland. Niet met het weer waarschijnlijk. Geniet er nog van. Groetjes Wim en Jolanda -
06 April 2015 - 14:04
Martijn Van De Ven:
Jazeker er zijn veel verschillen in ras tussen de aziatische en afrikaanse olifanten, de aziatische hebben bijvoorbeeld kleinere oren en zijn over het algemeen ook wat kleiner.
En wat het ov betreft is het in nederland idd goed te waarderen haha. Alhoewel moet zeggen dat het in Thailand ook goed te doen is en alles natuurlijk een stuk goedkoper. Hier zit je voor 5 euro 5 uur in een luxe bus nog beter dan in nederland en in nederland betaal je alleen al van eindhoven naar tilburg 5 euro haha -
06 April 2015 - 21:33
Rianne:
hoi Martijn en Lieke,
Als ik niet meteen reageer dan vergeet ik het, dus het verhaal gelezen. Zou dus helemaal niets voor mij zijn, die busreizen die jullie maken, maar jullie zijn jong en willen die ervaring mee maken. ik zou sowieso niet die kanten van de wereld in gaan, maar dat heeft meer met de darmziekte te maken., en moet je het niet op gaan zoeken. ik kan wel genieten van mensen die hun droom achterna gaan.
Je schrijft leuk en ik heb er wel een beeld bij. Die verbazing bij jullie dat je aangesproken wordt door iemand, die niets van je wil, alleen maar Engels leren. geweldig. Het kan dus ook, maar je moet ze zoeken met een lichtje denk ik.
dat Apeneiland lijkt me dus helemaal niets en ik kan me er wel iets bij voorstellen dat je Lieke moest overtuigen. Zou dus echt mijn ding niet zijn. ik heb het niet zo op beesten die dingen uit je handen trekken.
Hier de koude Paasdagen achter de rug. Eind van de week wordt het weer warmer en daar kijken we naar uit, lekker weer naar buiten.
Geniet nog verder, zorg goed voor elkaar. Veel Liefs, Kees en Rianne Pulles
-
07 April 2015 - 22:19
Rian Pulles:
Ha Martijn en Lieke,
Effe een correctie. In Afrika op een plaats zijn apen niet bang, maar ook net zo gruwelijk agressief.
Dat is bij de kaap de Goede Hoop. Daar worden bezoekers zeer nadrukkelijk gewaarschuwd om apen (bavianen) niet te voederen of te benaderen op straffe van eruit gooien. Grootste agressievelingen onder die bavianen worden dan door Parkwacht doodgeschoten!
Laos versus Vietnam is dezelfde als Chili versus Argentinië.
Volk van Chili is net als die van Laos gemoedelijk, losser in de omgang, behulpzaam.
Volk van Argentinië is harder, haniger in de omgang en flinke zucht naar geld.
In Thailand en Taiwan zag ik monniken niet bedelend om eten lopen. Ze stonden juist, terwijl mensen lopend het eten aan die oranje gekleurde monniken toestoppen.
De golden triangle doet mij herinneren aan bezoek aan een bergdorpje. Daar in een bedompte hutje troffen we een oudere man liggend te lurken aan zijn opiumpijpje. Dat bracht mijn reisgenoot op het idee dit pijpje als originele souvenir mee te nemen in ruil voor een paar Baht...
Zouden jullie dit willen proberen...? Maar nu met al die overdreven douane-controles?
Goede reis verder en let goed op doorligwonden,
Rian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
