Cambodja

Cambodja

Vanuit ayutthaya naar poipet (grensovergang in cambodja) gereisd met een minivan die nog meerdere adresjes had om ff wat mensen op te pikken. Onderweg werd er nog een envelop door het raam van een totaal geblindeerde auto gegeven, geen idee wat daarin zat maar we zijn uiteindelijk veilig aangekomen bij de grensovergang. Maar toen moesten we nog een visum regelen, na wat research bleek dat er een hoop oplichters waren dus goed opletten dat we naar het juiste gebouwtje toe liepen. Na ons visum gekregen te hebben kwamen we een andere toerist tegen die ook net zn visum had gehaald maar daarvoor nog een "gezondheids check" moest doen waarvoor bij moest betalen. Allemaal onzin was het zei hij mja we hadden ons visum dus we konden verder. Dus op zoek naar een bus wat een grote chaos was want 10 man staan om je heen met de vraag waar je naar toe moet, uiteindelijk een bus gevonden die ons naar het echte busstation zou moeten brengen. Eenmaal aangekomen hadden we een ticket voor een bus geregeld maar die reed pas zodra die vol zat dus konden we wachten... na een uur ofzo waren er genoeg mensen en werden we (na nadrukkelijk vragen of we in het centrum werden afgezet) toch niet in het centrum afgezet maar op een plek met allemaal tuk tuks. Nja weinig zin om hun dan hun zin te geven dus we zijn met de mensen uit de bus gaan lopen en verderop een tuk tuk gepakt die niet van diezelfde groep was. Uiteindelijk een hostel gevonden en de dag erop naar Angkor Wat geweest, een heel tempel complex waar we verschillende tempels hebben gezien. Lieke helemaal speciaal daarvoor een lange broek en een sjaal meegenomen omdat je je schouders moet bedekken, komt ze uiteindelijk op sommige delen niet binnen omdat een sjaal niet genoeg is. Uiteindelijk de sjaal zo ingepakt dat het tshirt leek maar nog mocht ze niet naar binnen mja die mensen hebben ook niks beters te doen dan een beetje toeristjes plagen.


De dag erop weer verder gegaan naar Battambang. Er werd ons verteld dat ze een taxi hadden geregeld, nja gewoon een zwarte taxi (normale auto) blijkbaar waar nog twee andere mensen bij zaten. Zitten ik lekker opgevouwen in die auto, zegt de taxichauffeur dat er nog iemand bij moest en dus met 4 man op de achterbank zaten en de reis zou 4 uur duren maar gelukkig stapte halverwege iemand uit. Tja je kan ook niet verwachten voor een ritje van 4 uur voor 8 dollar dat je dan als een prins vervoerd word mja... onderweg had ik zin in een dropje die ik nog meegenomen had uit nederland, dus ik dacht ik zal die locals er ook eens een paar geven. Als je niet van smakkende mensen houdt is het echt af te raden haha met mond dicht eten hebben ze nog nooit van gehoord, maar ik kon er wel om lachen.

Eenmaal in Battambang aangekomen nog ff genoten van het zwembad. De dag erna hebben we met de tuk tuk een mooie rondreis gemaakt naar twee tempels, de killingcave en een boom waarin vleermuizen hingen. Hier ook echt door lokale dorpjes gereden en gezien dat wij het in nederland echt heel goed hebben. Hier hebben sommige mensen een bed of hangmat en wassen ze zich in de rivier en leven ze van hun eigen land en een beetje van de verkopen van hun moestuintje.

Vandaag ook voor de eerste keer de was laten doen, het werkt net zoals thuis, je geeft een zak was en de dag erop is het weer schoon :p verder niet bij nagedacht dat ik na het zwemmen geen droge boxer meer had die ik aan kon doen voor het avondeten dus lieke mij hard uitlachen, en wat blijkt, zelf had ze zelf al dr bhs in de was gedaan. Ff goed gelachen samen en ben ik lekker los in de kooi uit eten gegaan.

De dag erop hebben we een fietstochtje gemaakt door de stad mja was niet zoveel te zien dus toen maar weer aan het zwembad gaan liggen ff bijkomen van alle drukte, echt een aanrader! Beetje jammer voor jullie dat het zo koud is in Nederland haha.

Inmiddels weer een malariapil verder en de ochtend erop op weg naar Phnom Penh met de bus. Het begon heerlijk op de vroege morgen, bij een vrouwtje naast ons in de bus kwam dr ontbijt van die ochtend weer omhoog (zag eruit als noodlesoep) en liet het lekker in een zakje achter toen ze de bus verliet. Zo'n 6,5 uur hobbelen en schudden later waren eindelijk daar. Lekker gegeten en op tijd gaan slapen om de volgende dag naar de killingfields te gaan. De massagraven van het pol pet regime tussen 1975 en 1979. Zowat erger dan de tweede wereldoorlog. Ipv dat de mensen vergast werden, werden ze met stokken, bijlen en of ander gereedschap doodgeslagen en onthoofd.

Verder was er niet veel te doen en zijn we de dag erop richting Sihanoukville (5 uurtjes met de bus) gegaan. Ze rijden hier echt als malloten, na een anti misselijkheidsbehandeling in nederland ook een beetje misselijk, en lieke was dr pilletje vergeten dus die had een mooi zakje gevuld. Blijft toch zwaar zo'n dagje in de bus.

Eenmaal aangekomen bij de zee een hostel gezocht en de klamboes maar eens opgehangen want er zaten nogal wat muggen, net op het moment dat we wilde gaan slapen zagen we een beestje kruipen in bed. Dikke stress want er wordt regelmatig gewaarschuwd voor bedbugs (bedwantsen), beestjes die zich in het matras schuil houden en snachts uit het matras komen en dan je bloed opzuigen en je komt er heel moeilijk van af. Op het moment dat ze in je baggage zitten draag je ze overal mee naar toe. Gelijk gegoogled en gekeken en het beestje leek er wel echt op en vervolgens zag ik er nog een na het optillen van het laken. Gelijk ff gevraagd om een nieuwe kamer en lieke had ff een foto gemaakt en naar een vriendin gestuurd want die had dat een keer gehad mja die reageerde pas de dag erna en zei dat het een ander beestje was en er scheen niks aan de hand te zijn gelukkig. Mja wel echt slecht geslapen en toen de dag erop maar eens een visa voor vietnam aanvragen. Had op internet ff snel gekeken en hier bij de vietnamese ambassade zo'n 40 euro zijn. Dus ff de onderhandeling skills maar eens uittesten op een tuk tuk mannetje, eenmaal aangekomen bij de vietnamese ambassade bleek het 90 dollar pp te zijn voor een visa beetje jammer dat de pinautomaat dan weer 2km verderop is, want zoveel geld hadden we niet meer. Dus weer onderhandelen met de tuk tuk, naar de pinautomaat en toen accepteerde de pinautomaat de pas niet, ook de creditcard niet, dus naar een andere bank naar binnen. Weer een uitdaging want om 12 uur sloot de ambassade en we hadden nog maar een half uurtje en hier gaat niet alles automatisch dus iemand zat handmatig formulieren in te vullen vervolgens op zn gemakje 2 kopiën van het paspoort en creditcard te maken. 10 handtekeningen verder hadden we eindelijk ons geld. Uiteindelijk waren we net op tijd binnen en het visa aangevraagd voor 3 maanden die we de volgende dag pas konden ophalen. Het leek wel vrijdag de 13e, maar het was pas donderdag de 12e.

De rest van de dag beetje bijgekomen op het strand. Waar iedereen vanalles verkoopt, de ene een krabbetje de ander een garnaal, zonnebrillen, pedicure en manicure, massages en vuurwerk. Ja je leest het goed vuurwerk (voor chinees nieuwjaar 19 februari). In nederland moeten er allemaal bunkers voor gemaakt worden en hier loopt een vrouwtje met 35 graden vol in de zon over het strand met allemaal vuurwerkpotten en pijlen om dr nek. Achja alles kan hier blijkbaar.

De dag erop maar eens ons visum opgehaald met een scootertaxi. Lekker met zn 3en op een scooter zonder helm, terwijl ik erop zat kreeg ik pas door hoe gevaarlijk het eigenlijk wel niet was in dat chaos verkeer (door rood rijden is hier geen uitzondering) met zn 3en op een scooter zonder helm, dus dat doen we vanaf nu maar niet meer.
De rest van de dag naar het strand geweest en op het strand van een heerlijke fullbody massage genoten, (nee niet met happy ending voor de mensen met vieze gedachtes onder ons).

Bij lieke en mij is het niet vrijdag de 13e maar donderdag de 12e en zaterdag de 14e de ongeluksdag(en). Vandaag begon de dag al goed, we hadden een mooie boottocht geregeld langs drie eilanden van cambodja. we wilde nog een nachtje blijven maar het hostel zat volgeboekt dus we moesten een nieuw hostel zoeken mja binnen een half uurtje werden we opgehaald om daar heen te gaan dus gelijk alweer een uitdaging om alles in te pakken snel snel snel en hop. Uiteindelijk de backpack een dag laten liggen in het hostel worden we vervolgens opgehaald door een scooter waar we wéér met zn 3en zonder helm achterop moesten mja weinig keus. Toen ontbeten in een restaurantje en naar de boot gegaan. Heerlijk de koele wind op de ochtend op een bootje, tot het moment dat er telkens water over de rand kwam, helemaal doorweekt en kippenvel van de kou op naar een eerste plek waar je kon snorkelen. Helaas niet zoals in egypte met allemaal kleurtjes maar wel fun om te doen. Toen doorgevaren naar nog twee eilanden en daar een beetje gesnorkeld, een stukje omder water gefilmd met mn action cam (thx mannen!) en gebakken in de zon. Om onze ongeluksdag maar door te trekken was ons geld, Lieke dr telefoon en ipod gejat. Dus gelijk naar de politie, komen we daar aan moeten we perse een "translator" inhuren die voor ons het engelse verhaaltje naar camodjaans ofzo vertaalde en dat kostte dan weer 20 dollar. Zo ontzettend triest mja moest wel want anders kregen we het aangifte papiertje niet mee voor de verzekering. Beetje jammer, maar ik denk maar zo, weer een levenservaring rijker. Savonds keken we in de spiegel en zagen we dat we ook nog eens (in dit geval wel eigen schuld) zo rood als kreeften waren, achjaa lang leven de aftersun.

De dag erop onder de bomen op het strand gelegen, we dachten we doen eens gek en lokaals. Lieke had dr benen laten ontharen met een of andere touwtjes techniek, daarna wat van een lokaal vrouwtje wat gegeten die langs kwam en bij een ander kraampje iets van een kokos pannenkoek en savonds voor de 3e avond op rij maar gebbqt want dat was toch wel erg lekker!

16-02-2015 (ff een datum tussendoor voor later) Nog ff een dagje op het strand gelegen onder een boom om de verbrande delen te bedekken en voor de verandering maar weer gebbqt nu het nog kan. Een opvallertje van het verkeer, als je wil oversteken moet je gewoon tot drie tellen en beginnen te lopen in de hoop dat je niet aangereden wordt, anders kom je nooit aan de overkant van de straat. Verder nu voorbereiden op de 12 uur durende nachbusreis naar Ho Chi Min City in Vietnam. Veel plezier met carnavallen en groeten vanaf het strand!